Z czasem cegła ceramiczna, z której wykonane jest wykończenie komina, ulega wykruszeniu się, co w konsekwencji może doprowadzić nawet do jego zawalenia się. Ocena stanu technicznego części komina wystającej ponad dach nie jest trudna. Komin można bowiem wstępnie ocenić z poziomu gruntu, wykorzystując do tego celu lornetkę. Możesz je stosunkowo łatwo naprawić, jednak zależy to od głębokości rys. Jeśli nie potrafisz poradziś sobie z ubytkami samodzielnie, skorzystaj z pomocy fachowców. Zdarza się, że na podłogę upadnie ciężki bądź ostry przedmiot. Może to doprowadzić do ubytków i wgnieceń, z którymi także sobie poradzisz. Krok 4: Zagruntuj powierzchnię cegły. Zacznij od nałożenia cienkiej warstwy podkładu lateksowego. Pomoże to zakryć porowatą teksturę cegły i zapewni, że farba będzie miała coś, do czego może się przykleić. Dodatkowo podkłady na bazie lateksu schną znacznie szybciej niż te na bazie oleju. Przygotowanie fundamentów to pierwszy krok w budowie domu, który nie generuje dużych wydatków Cennik wykopów i wylania fundamentów 2023 Zaprezentowane poniżej ceny za wykopy pod fundamenty stanowią stawki uśrednione. To, czy przeniesienie starego domu z drewna będzie tańsze niż budowa nowego, zależy przede wszystkim kondycji obiektu. Gdy drewno będzie bardzo zniszczone, może się okazać nawet, iż jest to mniej opłacalne przedsięwzięcie w porównaniu z budową drewnianego domu od podstaw. Zaletą jest także niska cena nieruchomości, nawet biorąc pod uwagę niezbędny remont starego domu z cegły. To wszystko sprawia, że nawet do opuszczonych ceglanych obiektów ustawia się długa kolejka potencjalnych kupców. Remont starego budynku z cegły to specyficzne zadanie i nie każdy dobrze się w nim odnajdzie. M93s. Dziś zaprezentujemy Wam kolejny przykład niezwykle udanej transformacji, której dokonali eksperci ze studia projektowego ArchitectureLIVE. Specjalizują się oni w metamorfozach starych domów, które zdają się być w absolutnie beznadziejnym stanie. Dają oni im nowe życie, pozwalając na ich bezpieczne użytkowanie, ale przy zachowaniu charakteru i integralności razem stanęli przed wyzwaniem odnowienia tradycyjnego domu z cegły zbudowanego w latach 60-tych minionego wieku i spróbowali dostosować go do współczesnych wymagań mieszkaniowych. Zobaczcie, jak im się to udało! Przed: widok od frontu Typowy budynek z cegły charakteryzował się przestarzała fasadą, która najlepsze lata ma już dawno za sobą. Nie tylko cegła zdaje się być brudna, ale także inne elementy elewacji, jak część otynkowana czy pokryta drewnem, nie zachwycają. Cały budynek sprawia wrażenie zimnego i niedostępnego, nie zachęca do tego, aby do niego wejść. Bujna roślinność, porastająca obie strony ogrodzenia, sprawiaj, że pojazd i strefa wejścia zdają się być ciemne i wąskie. Ciężko nazwać go przyjaznym domem jednorodzinnym. Po: nowe wcielenie Jak widać, budynek ten przeszedł gruntowną transformację. Dobudowano nową część o współczesnym i stylowym charakterze, harmonijnie łączącą się z istniejącą już wcześniej bryłą. Stare cegły pokryto nowoczesnymi płytkami w kolorze grafitowym, nadając fasadzie świeższy charakter. Pozostałą część fasady otynkowano na biało, tworząc ponadczasowo szykowna kombinację bieli i szarości. Wiatę dla samochodów przemieszczono, tworząc dla niej miejsce po prawej stronie od wejścia. Przeszklona strefa wejścia sprawia, że cała posiadłość wydaje się większa, przestronniejsza i wygodniejsza. Po: widok od tyłu Z tej perspektywy dostrzec możemy wyraźny kontrast pomiędzy starą i nową częścią budynku. Pomimo widocznych różnic, tworzą one jednak spójną całość, połączoną obszernym tarasem. Każda z brył obrazuje inny styl w architekturze; na każdą wykorzystano także inne materiały. Kontrast jest jednak zamierzony, a osiągnięty efekt niezmiernie zmianami na zewnętrznej fasadzie, budynki przeszły także transformację pod względem izolacji i energooszczędności. Wstawiono nowe okna, poprawiono izolację ścian i dachu oraz zainstalowano nowy system ogrzewania podłogowego. Po: strefa wejścia Projekt nowego domu zakładał stworzenie spójności i harmonii pomiędzy wszystkimi elementami elewacji. Aby dopasować je do materiału na fasadzie, framugi okien także wykonano z grafitowego materiału. Dzięki zastosowaniu wielkopowierzchniowych przeszkleń, wnętrze strefy wejściowej jest jednak wypełnione światłem i jawi się przestronnie. W ten sposób otwarto także wnętrze na otoczenie zewnętrzne, czyniąc dom bardziej dostępnym i zachęcającym. Podłoga z jasnego drewna widoczna jest w każdym pomieszczeniu, dodatkowo potęgując wrażenie przestronności i jasności. Po: nowoczesna strefa dzienna Salon połączony z jadalnią to doskonała kombinacja funkcjonalności i nowoczesnego stylu. Pomimo tego, że oba obszary znajdują się na otwartej przestrzeni, to jednak podzieloną ją w praktyczny sposób, wykorzystując do tego meble. Duża skórzana kanapa oddziela strefę wypoczynku od jadalni, stanowiąc jednocześnie główny element wyposażenia salonu. Czarne lampy sufitowe znaczą wyraźnie obszar jadalni, a intensywnie żółty słup wytwarza optyczną granicą pomiędzy nią a kuchnią. Po: przestronna kuchnia Przestronna kuchnia, oddzielona od strefy dziennej za pomocą dużego blatu, nawiązuje swoją kolorystyką do zewnętrznej fasady. Szara zabudowa kuchenna o połyskujących frontach gwarantuje mnogość miejsc do przechowywania. Biały blat to nie tylko powierzchnia robocza, ale także miejsce gdzie, zlokalizowano kuchenkę elektryczną. Drewniane elementy wprowadzają do wnętrza nieco naturalności, ale także przykład metamorfozy ceglanego budynku znajdziecie w Katalogu Inspiracji Przed i po: niesamowita przemiana francuskiego domu z lat 40-stych. Meble ogrodowe - 7 ciekawych przykładów Ocena stanu technicznego komina umożliwi dobór metody naprawy, odpowiednich rozwiązań i materiałów konstrukcyj­nych przewodów kominowych. Komin, podobnie jak każdy inny element budynku, wymaga re­montu w czasie eksploatacji. W starszych budynkach najczęściej występują tradycyjne kominy murowa­ne z cegieł. Cegła i spoiny po pewnym czasie użytkowania komina ulegają uszkodzeniu na skutek korozji wywo­łanej agresją czynników zewnętrznych (np. klimatycznych, odprowadzanych gazów, temperatury), wtedy komin wy­maga remontu. Innym powodem prze­prowadzenia prac modernizacyjnych systemów kominowych jest chęć do­stosowania ich do obsługi nowoczes­nych urządzeń grzewczych. Obecnie komin to nie tylko integralna część budynku, ale i systemu grzewczego. Na rynku dostępne są kotły opalane bardzo wieloma rodzajami paliw (gaz, olej, drewno, pellet, węgiel w różnych postaciach itd.). Duże zaawansowanie technologiczne urządzeń grzewczych wymaga użycia dobranego systemu kominowego. Odpowiednio dobrany do urządzenia grzewczego system kominowy pozwoli zapewnić energo­oszczędną i bezawaryjną pracę urzą­dzenia, a tym samym większe bezpie­czeństwo środowiska i użytkowników. Wybór sposobu naprawy przewodów kominowych Każdy przypadek naprawy komina powinien być rozpatrywany indywi­dualnie. Przed wyborem metody na­prawy systemu kominowego należy skorzystać z wiedzy fachowca w celu wykonania opinii kominiarskiej. Wyko­nanie oceny stanu technicznego ko­mina umożliwi dobór metody naprawy, odpowiednich rozwiązań i materiałów konstrukcyjnych przewodów komino­wych. Jeszcze przed wykonaniem re­montu przewodu kominowego dobrze jest znać rodzaj urządzenia grzew­czego, które będzie obsługiwane. In­formacje o wielkości otworów wylo­towych z pieca, wymaganej sile ciągu kominowego, rodzaju paliwa, tempe­raturze pracy itd. umożliwiają wybór sposobu remontu i zabezpieczenia przewodu kominowego. Fot. 1 Głowica w czasie czyszczenia przewodu kominowego Wybrane przykłady remontu przewodów kominowych Czyszczenie komina z nagromadzonych sadz smolistych metodą wypalania W praktyce coraz częściej się spo­tyka przewody kominowe uszkodzone przez nagromadzenie się sadz smo­listych. Tego typu zanieczyszczenia najczęściej są wynikiem stosowania złej jakości paliw, dostarczenia zbyt małej ilości powietrza potrzebnego do spalania paliw, wad konstrukcyj­nych i eksploatacyjnych przewodów kominowych. Więcej informacji na ten temat można znaleźć w literaturze [1,2, 3]. Prace wstępne Wypalanie komina wykonywać mogą tylko doświadczeni mistrzowie ko­miniarscy. Zanim zostanie podjęta decyzja o wypalaniu komina, należy wykonać opinię kominiarską, której celem jest ocena stanu konstrukcji komina i ocena odporności na wysoką temperaturę. Następnie trzeba odłą­czyć wszystkie podłączone do komina urządzenia i zamurować wszystkie otwory w przewodzie kominowym. Ocenę zarówno stanu technicznego, jak i odporności na wysoką tempe­raturę dokonuje się przez inspekcję wewnętrznej części przewodu ko­minowego, sprawdzenie szczelności i wizualne oględziny konstrukcji komi­na. Przed przystąpieniem do wypala­nia w pierwszej kolejności należy usu­nąć stwierdzone podczas oceny stanu technicznego nieprawidłowości, takie jak pęknięcia, ubytki w konstrukcji przewodów kominowych, uszkodzone ławy i drabiny, nieszczelności prze­wodów kominowych. Kolejnym krokiem jest odsunięcie od ścian kominowych wszystkich łatwopalnych materiałów. Zabezpieczenie przeciwpożarowe obiektu Metoda wypalania jest bardzo niebez­pieczną metodą oczyszczania komina z sadz typu smolistego. Temperatura palących się sadz może przekroczyć 1000oC, dodatkowo podczas wypala­nia występuje duże zadymienie. Dla­tego bardzo ważne jest, aby przed podjęciem prac zabezpieczyć obiekt pod względem przeciwpożarowym. W trakcie wypalania powinien być za­pewniony dostęp do przewodu komi­nowego na całej jego długości. W mo­mencie gdy jest pewność, że wypalanie może się odbyć w dogodnych i bez­piecznych warunkach, wówczas bez przeszkód można ustalić termin prze­prowadzenia prac. O terminie wypala­nia należy powiadomić Straż Pożarną [4]. Czynności profilaktyczno-zapobiegawcze kończy się rozmieszczeniem sprzętu gaśniczego na dachu oraz in­nych miejscach, gdzie istnieje niebez­pieczeństwo powstania pożaru [1]. Na powierzchnię dachu należy wyprowa­dzić wąż gaśniczy z wodą, a w innych zagrożonych miejscach rozmieszcza się gaśnice. Dodatkowo w ww. miej­scach ustawiamy pojemniki z wodą i piaskiem oraz wiadra, łopaty i tłumi- ce. Zakładając, że podczas wypalania mogą powstać pęknięcia ścian komino­wych lub wymagane będą inne zabez­pieczenia poprzednio nieprzewidziane, należy przygotować odpowiednią ilość zapraw wraz z cegłami i podstawowy­mi narzędziami murarskimi [4]. Proces wypalania Proces wypalania umożliwia pozbycie się sadzy pochodzenia smolistego z przewodu kominowego. Metoda ta może spowodować uszkodzenie kon­strukcji komina, ponieważ palące się na całej długości przewodu sadze mogą przekroczyć temperaturę bez­pieczeństwa, w szczególności gdy nagromadzony został większy osad sadzy. Aby uniknąć zagrożenia, zaleca się wypalanie sadzy odcinkami (który­mi mogą być kondygnacje), poczyna­jąc od góry. Przygotowanie urządzenia do wypala­nia dymowego przewodu kominowego powinno przebiegać według następu­jącej kolejności [1]: – ustawienie kołowrotu na głowicy ko­mina, – opuszczenie łańcucha stalowego do podstawy komina, – przymocowanie głowicy palnikowej do łańcucha, – wyciągnięcie do wylotu komina gło­wicy palnikowej wraz z wężem zwi­sającym w przewodzie kominowym, – podłączenie węża do butli gazowej (butla znajduje się poza budynkiem). Płomień palącego się gazu powinien być tak wyregulowany, aby jego wiel­kość dostosowana była do światła przekroju wypalanego przewodu komi­nowego. Wypalanie ścian kominowych następuje przez wolne i stopniowe opuszczanie palnika i jednoczesne wy­ciąganie węża gazowego. Opadające spalone sadze należy usuwać na bie­żąco. Po wypaleniu sadzy w przewodzie ko­minowym należy się upewnić, że nie ma zagrożenia powstania pożaru. Ko­lejnym etapem prac jest regeneracja przewodu kominowego. Należy usunąć resztki zanieczyszczeń z przewodu kominowego. Komin podczas wypala­nia narażony jest na bardzo ekstre­malne obciążenia termiczne, dlatego konieczne jest sprawdzenie drożno­ści przewodów kominowych oraz wy­konanie ponownej oceny technicznej i sprawdzenie prawidłowości funkcjo­nowania przewodów kominowych przy użyciu specjalistycznych narzędzi. Po wykonaniu tych czynności przechodzi się do konserwacji wypalonego prze­wodu kominowego na całej jego dłu­gości, używając do tego celu specjal­nych zapraw uszczelniających. Fot. 2 Etapy frezowania komina: a) przed frezowaniem, b) po frezowaniu, c) komin po frezowaniu zabezpieczo­ny wkładem ceramicznym (źródło: Jawar) Czyszczenie kominów metodą mechaniczną Czyszczenie metodą mechaniczną należy poprzedzić wykonaniem opinii kominiarskiej w celu poznania stanu technicznego przewodu kominowego i lokalizacji podłączeń do przewodu kominowego. Zaleca się, aby podczas wykonania opinii dokonać oględzin kamerą inspekcyjną w celu poznania stanu technicznego wewnętrznej części przewodu. Zastosowanie me­tody mechanicznej czyszczenia w ko­minie o osłabionej konstrukcji może doprowadzić do większych uszkodzeń i niebezpieczeństwa osób uczestni­czących w naprawie. Samo czyszczenie wykonywane jest przy wykorzystaniu narzędzia o na­zwie „głowica do mechanicznego usuwania sadzy”. Urządzenie składa się z mocnego zwoju giętkiego PE z zamontowaną głowicą, przezna­czoną do usuwania z komina sadzy szklistej i twardej. Zwój wyposażo­ny jest w sprzęgło poślizgowe i na­pędzany przez obrotowe urządzenie mechaniczne. Wskutek rotacji łańcu­chy znajdujące się na końcu głowicy zostają rozparte i uderzają w ścian­ki komina, odbijając sadzę (fot. 1). Narzędzie powinno być tak dobrane i ustawione, aby nie uszkodzić lub sfrezować ścianki przewodu komino­wego [5]. Czynność czyszczenia przewodu ko­minowego można wykonywać od dołu lub od strony wylotu przewodu komi­nowego. Wprawioną w ruch rotacyj­ny głowicę należy przesuwać powoli wzdłuż całego komina, aby został oczyszczony na całej długości [5]. Instalacja wkładu kominowego Nieszczelności przewodu kominowe­go lub zmiana urządzenia grzewcze­go mogą wymagać wykonania wkładu kominowego. Do zabezpieczeń prze­wodów kominowych wykorzystuje się wkłady kominowe metalowe, cera­miczne i z folii aluminiowej. Wkłady kominowe metalowe, inaczej nazywane kominami jednościennymi, zostały opisane w literaturze [6]. Zabezpieczenia wykonane z metalu stosuje się do przewodów wentylacyj­nych i spalinowych. Wkład ceramiczny jest najlepszym rozwiązaniem umożliwiającym reno­wację komina dymowego. Tego typu rozwiązania dostosowane są do od­prowadzania spalin z różnego ro­dzaju palenisk. W Polsce duża część urządzeń grzewczych opalana jest paliwami węglopochodnymi. Spaliny powstające podczas spalania tego typu gazów są niezwykle agresyw­ne. Obecnie stosowane urządzenia grzewcze działają w coraz niższych temperaturach, kondensat powstały podczas emisji spalin działa bardzo destrukcyjnie na kominy murowane z cegły i z wkładami ze stali. W celu zabezpieczenia kominów odprowadza­jących gazy powstałe w wyniku spa­lania paliw węglopochodnych montuje się wkłady ceramiczne. Problemem podczas zmiany urządze­nia grzewczego lub instalacji wkładu kominowego do istniejącego komi­na murowanego może być zbyt mały przekrój istniejącego komina. Wtedy wykonuje się rozwiercanie, tzw. fre­zowanie komina (fot. 2). Czynność tę nie zawsze jednak można zastoso­wać. W przypadku złego stanu kon­strukcji komina, nawet przy niewielkiej korozji, wiertnica może spowodować duże uszkodzenia, zmniejszenie stateczności, poprzesuwanie cegieł i dalej niedrożność lub nieszczelność przewodu remontowanego i przewo­dów sąsiednich. Do wykonania tego typu zabiegu wykorzystuje się wiert­nicę. Wiertnica może być zakończona łańcuchami lub głowicą diamentową. Wykorzystanie urządzenia wiertni­czego z łańcuchami polega na odbi­janiu części cegieł przez łańcuchy obracające się z dużą szybkością. Wykorzystanie urządzeń z łańcucha­mi jest bardziej inwazyjne. Uderzenia łańcuchów powodują większe drga­nia komina niż zastosowanie głowicy diamentowej, która rozwierca komin. Podobnie jak w przypadku innych na­praw kominów przed wykonaniem za­biegu należy dokonać oceny stanu komina, a do samego zabiegu podejść indywidualnie. Nie ma możliwości przedstawienia ogólnych zaleceń np. co do wielkości poszerzenia przekroju przewodu. W każdym przypadku nie powinien on być jednak powiększony o więcej niż 1/3 powierzchni. Frezo­wanie kominów jest dobrą metodą renowacji, która niejednokrotnie jest jedyną alternatywą większych i bar­dziej kosztownych prac budowlanych, takich jak budowa nowych kominów. Fot. 3 Przewód kominowy wentylacyjny uszczel­niony wkładem z folii aluminiowej Wkład z kwasoodpornej folii aluminiowej Zabezpieczenia z kwasoodpornej fo­lii aluminiowej (fot. 3) według produ­centów nadają się do zabezpieczenia przewodów kominowych spalinowych i wentylacyjnych. Ze względu na to, że wkłady te wykonane są z mniej trwa­łych materiałów niż kominy stalowe czy ceramiczne, autor opracowania zaleca ich stosowanie głównie do naprawy przewodów wentylacyjnych, którymi odprowadza się mniej agre­sywne gazy. Zaletą tego typu rozwią­zania jest przede wszystkim szybki montaż, niewymagający kucia w prze­wodach z niewielkimi przewężeniami czy uskokami. Montaż wkładu z folii aluminiowej po­lega na wprowadzeniu go do przewo­du kominowego, dopasowaniu wkładu do wnętrza kanału, wtłoczeniu sprę­żonego powietrza do wnętrza rękawa technologicznego, a następnie wykoń­czeniu przewodu po uszczelnieniu [7]. W przypadku wykonania naprawy ist­niejącego przewodu kominowego ko­nieczne jest przestrzeganie następu­jących zasad: – przed przystąpieniem do naprawy komina należy wykonać ocenę stanu technicznego przewodu kominowe­go, tzw. opinię kominiarską; – sposób naprawy przewodu komi­nowego powinien być każdorazowo indywidualnie dobrany do przypadku uszkodzeń i rodzaju pełnionej funkcji; – podczas wykonywania prac zwią­zanych z naprawą przewodu komi­nowego należy przestrzegać zasad bhp i ochrony przeciwpożarowej; – po wykonaniu naprawy komina nale­ży zlecić kominiarski odbiór powyko­nawczy. mgr inż. Krzysztof Drożdżol 2. K. Drożdżol, Uszkodzenia przewodu ko­minowego w budynku w wyniku źle do­branego przekroju, „Inżynieria i Budow­nictwo” nr 8/2012. 3. K. Drożdżol, Systemy odprowadza­nia spalin a remont budynku. Reno­wacja komina, „Magazyn Instalatora” nr 5/2015. 4. A. Heryszek, Kominiarz i jego wiedza zawodowa: podręcznik szkolenia zawo­dowego, Wyd. Spółdzielcze 1985. 5. W. Anigacz, K. Drożdżol, Sposób napra­wy przewodu kominowego, „Ciepłow­nictwo, Ogrzewnictwo, Wentylacja” nr 43/1 C2012D. 6. K. Drożdżol, Sprawny komin to bez­pieczny kominek – dobór, wykonawstwo, eksploatacja, „Inżynier Budownictwa” nr 6/2015. 7. iStockRenowacja Starego Budynku Z Cegły - zdjęcia stockowe i więcej obrazów Architektura - Architektura, Bez ludzi, CegłaPobierz to zdjęcie Renowacja Starego Budynku Z Cegły teraz. Szukaj więcej w bibliotece wolnych od tantiem zdjęć stockowych iStock, obejmującej zdjęcia Architektura, które można łatwo i szybko #:gm1331096839$9,99iStockIn stockRenowacja starego budynku z cegły – Zdjęcia stockoweRenowacja starego budynku z cegły - Zbiór zdjęć royalty-free (Architektura)OpisRenowacja starego budynku z cegłyObrazy wysokiej jakości do wszelkich Twoich projektów$ z miesięcznym abonamentem10 obrazów miesięcznieNajwiększy rozmiar:3000 x 2091 piks. (25,40 x 17,70 cm) - 300 dpi - kolory RGBID zdjęcia:1331096839Data umieszczenia:29 lipca 2021Słowa kluczoweArchitektura Obrazy,Bez ludzi Obrazy,Cegła Obrazy,Dzień Obrazy,Fotografika Obrazy,Horyzontalny Obrazy,Obraz w kolorze Obrazy,Okno Obrazy,Plac budowy Obrazy,Przemysł Obrazy,Przemysł budowlany Obrazy,Stary,Ujęcie z dołu Obrazy,Węgry Obrazy,Zrujnowany,Żółty Obrazy,Pokaż wszystkieCzęsto zadawane pytania (FAQ)Czym jest licencja typu royalty-free?Licencje typu royalty-free pozwalają na jednokrotną opłatę za bieżące wykorzystywanie zdjęć i klipów wideo chronionych prawem autorskim w projektach osobistych i komercyjnych bez konieczności ponoszenia dodatkowych opłat za każdym razem, gdy korzystasz z tych treści. Jest to korzystne dla obu stron – dlatego też wszystko w serwisie iStock jest objęte licencją typu licencje typu royalty-free są dostępne w serwisie iStock?Licencje royalty-free to najlepsza opcja dla osób, które potrzebują zbioru obrazów do użytku komercyjnego, dlatego każdy plik na iStock jest objęty wyłącznie tym typem licencji, niezależnie od tego, czy jest to zdjęcie, ilustracja czy można korzystać z obrazów i klipów wideo typu royalty-free?Użytkownicy mogą modyfikować, zmieniać rozmiary i dopasowywać do swoich potrzeb wszystkie inne aspekty zasobów dostępnych na iStock, by wykorzystać je przy swoich projektach, niezależnie od tego, czy tworzą reklamy na media społecznościowe, billboardy, prezentacje PowerPoint czy filmy fabularne. Z wyjątkiem zdjęć objętych licencją „Editorial use only” (tylko do użytku redakcji), które mogą być wykorzystywane wyłącznie w projektach redakcyjnych i nie mogą być modyfikowane, możliwości są się więcej na temat obrazów beztantiemowych lub zobacz najczęściej zadawane pytania związane ze zbiorami zdjęć. Jeżeli masz to szczęście i mieszkasz w tradycyjnym domu zbudowanym z cegły i zauważyłeś, że na ścianie pojawiły się jakieś uszkodzenia nie czekaj aż będzie ich więcej. Koszt wymiany jednej cegły, ewentualnie kilku, które zostały uszkodzone przez mróz lub po prostu zniszczone mechanicznie jest żaden w porównaniu z kompleksową renowacją zrujnowanej ściny z cegieł. Ten moment, w którym koszt renowacji przekracza budowę od podstaw jest łatwy do przeoczenia. Zwykle bywa tak, że zamieszkujecie w starych domach po dziadkach. Dziadkowie zwykle żyli długo i szczęśliwie jednak na starość trudno im było dbać o dom, który starzał się wraz z nimi. W takich przypadkach reszta członków rodziny, niepewna co do podziału spadku po śmierci staruszków, nie dbała o dom dziadków. Po co? Jeżeli nie było wiadomo, czy będzie mój? Czy może dostanie dom ciotka? A może ten kuzyn, który sypie anegdotami przy wigilijnym stole, przy którym spotykamy się wszyscy raz do roku? I tak mijają lata mierzone rodzinnymi spotkaniami u dziadków w okresie świąt. Aż jedno z nich umiera. Kilka miesięcy później z tęsknoty odchodzi drugie. W tym roku na wieczerzę wigilijną pojedziecie do najstarszego z dzieci. Podzielicie się opłatkiem i ustalicie, komu przypadnie dom po dziadkach. To będzie ostatnie, wspólne spotkanie w tym gronie. Już nigdy więcej nie zobaczycie się w komplecie. Z takich spotkań przynajmniej kilka osób wyjdzie niezadowolonych. Ktoś zawsze czuje się pokrzywdzony, potraktowany niesprawiedliwie. Ktoś uważa, że jemu się należało więcej. Cóż, taka jest natura ludzka. Tego nie zmienisz. Ten, komu przypadł w spadku zrujnowany domek dziadków nie ma powodów do radości. Dopiero teraz zaczynasz dostrzegać ile pracy oraz ile pieniędzy będziesz musiał zainwestować, by przywrócić budynek, do stanu, które pamięta z dzieciństwa. Zaczyna się szukanie w internecie, na forach. Wysyłanie majlli z prośbą o wycenę itp. Wreszcie ów dowiaduje się, że musi mieć bardzo dużo czasu wolnego, odwagę i zdolności techniczne albo musi być bogatym człowiekiem, żeby sfinansować remont. Zwykle nie ma ani jednego ani drugiego. Zapada decyzja o sprzedaży. Dom po dziadkach, w stanie ruiny, trafia na rynek wtórny handlu nieruchomościami. Może ktoś go kupi. Mało jest materiałów prezentujących się równie okazale, co czerwona cegła. Przed popularyzacją betonu była podstawowym budulcem wszelkich konstrukcji - od gmachów użyteczności publicznej, przez mosty i mury, na domach jednorodzinnych skończywszy. Niestety, upływający czas zaciera jej czar, dlatego warto dowiedzieć się, jak można przywrócić jej blask. Tynk Jeśli warstwa cegieł skrywa się pod tynkiem, musimy oczywiście się go pozbyć. Skuwanie powinniśmy wykonywać w miarę ostrożnie, mniejszymi młotkami. Starszy tynk powinien odchodzić w większych płatach, możemy pomóc mu, podważając dłutem. Praca ta będzie dość czasochłonna, jednak należy wykonać ją w miarę możności dokładnie, usuwając jak najwięcej wierzchniej warstwy. Zaoszczędzimy sobie dalszego żmudnego polerowania, które będzie znacznie mozolniejsze, jeśli zostawimy zbyt wiele starego materiału. Czyszczenie Jeśli budynek jest w całości wykonany z cegły i nie był otynkowany, prawdopodobieństwo, że będzie pokryty brudem, jest bardzo wysokie. Dlatego pierwszym naszym krokiem w ramach poprawy stanu cegły będzie dokładne umycie jej myjką ciśnieniową. Nie chcemy zniszczyć samej struktury, ale strumień wody powinien dokładnie i silnie penetrować powierzchnię, oczywiście bez uszkadzania spoiwa. Mokra cegła będzie łatwiejsza do dalszej obróbki, czyli szorowania. Możemy wykonać je ręcznie za pomocą szczotki ryżowej lub drucianej (sprawdźmy tylko wcześniej, czy nie zostawi wyraźnych śladów) - niestety to dość pracochłonne i niewdzięczne zajęcie. Jeśli cegła jest w dobrym stanie, możemy skorzystać z polerskiej maty drucianej oraz wiertarki, co znacznie przyspieszy pracę. Zdecydowanie najszybszą, najskuteczniejszą, ale też i najdroższą metodą będzie piaskowanie. Usługę tę wykonują liczne firmy w Polsce. Piaskowanie wymaga specjalistycznego sprzętu, który można także wypożyczyć do indywidualnego użytkowania. Pamiętajmy, że każde szorowanie i szlifowanie wywołuje potężne pylenie, zwłaszcza przy tak ścieralnym materiale jak cegła. Dlatego do wszelkich prac niezbędne będzie zabezpieczenie dolnych i górnych dróg oddechowych oraz oczu. Najlepiej wykonywać te prace latem i w miarę możności odgrodzić budynek. Koniecznie musimy zamknąć wszystkie okna. Pylenia unikniemy, jeśli zdecydujemy się na hydropiaskowanie, jednak lepiej skonsultować jego zastosowanie z konserwatorem, ponieważ może uszkodzić strukturę cegły. Zabezpieczenie Jeśli w trakcie wszystkich procesów pojawiły się ubytki w spoiwach, teraz będzie jedyna okazja, by je uzupełnić. Oczywiście nie dysponujemy zaprawą murarską sprzed stu lat, ale na pewno znajdziemy skuteczniejszy zamiennik. Warto przed zastosowaniem ocenić zgodność kolorystyczną na przykładowym kawałku, tak by załatane dziury nie były zbyt widoczne. Umytą, oczyszczoną i uzupełnioną powierzchnię należy zabezpieczyć za pomocą impregnatów hydrofobicznych. Na rynku nie brakuje preparatów, które chronią przed wilgocią i warunkami atmosferycznymi. My musimy wybrać głęboko penetrujący oraz odpowiedni do porowatej struktury cegły. Jeśli decydujemy się na dalsze pokrycie tynkiem, środek musi działać również jak podkład. Jeśli będzie ostatnią warstwą, musimy zadbać o dokładną impregnację cegły. Ponownie, warto przed zdecydowaniem się na konkretny produkt sprawdzić jego działanie na kawałku mniej odsłoniętego muru, co da nam pogląd na finalny efekt. Jeśli mur będzie elementem wystroju wnętrza, pamiętajmy, by nie korzystać z silnych i toksycznych impregnatów. W ten sposób odnowiona i zabezpieczona cegła będzie wyglądała dokładnie jak za czasów świetności, służąc nam i ciesząc oczy przez długie lata.

renowacja starego domu z cegły